Triënnale fan Beetstersweach
It hûs is net ien
28. septimber – 03. novimber 2024
In which house and with which woman does-did-will love happen? And when is it time for love, anyway? Time for work? How can the stakes in love and work be sorted out?
– Luce Irigaray, ‘This Sex Which is Not One’ (1977)
Kunsthuis SYB nodigt je uit voor de 4e editie van de Triënnale fan Beetstersweach, van zaterdag 28 september tot en met zondag 3 november 2024. De tentoonstelling vindt plaats in het dorp Beetsterzwaag, in de tweetalige provincie Friesland.
Dit jaar is de Triënnale getiteld It hûs is net ien. De titel kan in het Nederlands vertaald worden als Dit huis dat niet een is. De tentoonstelling brengt werk samen van de kunstenaars die de afgelopen drie jaar bij SYB in residentie zijn geweest en plant de zaden voor het programma van 2025-2028, dat zich bezig houdt met vragen over wonen. Sinds de oprichting in 2000, is Kunsthuis SYB een plek voor onderzoek en experiment geweest, een ruimte waar kunstenaars leven en waar kunst wordt gemaakt. Gesprekken vinden regelmatig plaats rond de keukentafel. Vaak ontstaan er nieuwe verbindingen, zowel met de lokale bewoners, als met het Friese landschap en haar verhalen.
In de jaren zeventig introduceerde de tweede feministische golf de inmiddels beroemde uitspraak, ‘the personal is political’ om de heersende normen en gender posities in de samenleving opnieuw te bevragen. Deze editie van de Triënnale neemt dit idee als uitgangspunt en onderzoekt het in relatie tot het maken van tentoonstellingen. Zo roept het vragen op als: Wat is een huis? Wie woont er in het huis? En hoe verhoudt zo’n persoonlijke ruimte zich tot de wereld daarbuiten?
De tentoonstelling vindt plaats in twee kunstenaarshuizen in Beetsterzwaag en in de nabijgelegen Tropische Kas, een tuin en plantenkas die vroeger bij een van de huizen in het dorp hoorde. Kunsthuis SYB was de voormalige woning van Sybren Hellinga en deed dienst als galerie en ‘schenkerij’. Deze editie zal de tentoonstelling dan ook plaatsvinden in alle kamers van het huis. De begane grond functioneert onder andere als een bar, Publik Universal Frxnd (fka Richard John Jones) maakt hier een installatie geïnspireerd op zowel 18e-eeuwse clandestiene bars genaamd ‘lolhuizen’, als op een 20e-eeuwse kunstenaars bar genaamd Bei Cosy. Ook presenteren Pia Louwerens en Katinka van Gorkum hun werk geïnspireerd op het Anna Blaman Huis, een plek om feministisch en lesbisch erfgoed in Friesland te behouden.
Verbindingen tussen kunstenaars van verschillende generaties spelen een belangrijke rol in de hele tentoonstelling. Zo brengt Philipp Gufler een eerbetoon aan kunstenaar Cosy Pièro en portretteert Rory Pilgrim hun vriendin, kunstenaar Louwrien Wijers. Het intergenerationele komt ook terug in de films van kunstenaars Ola Hassanain en Steven Jouwersma. ‘Hoe draag je een huis met je mee?’ lijken ze te vragen.
Aan de overkant van de straat gaat de tentoonstelling verder in een kamer van de woon- en werkplek van kunstenaar Eja Siepman van den Berg. Hier zijn werken bijeengebracht die zich verdiepen in de omgeving van Kunsthuis SYB. Waar Sol Archer in de relatie duikt tussen ecologie en koloniale verbeelding, portretteert Olivia D’Cruz een veranderende relatie tussen mensen, het landschap en waterlichamen. It hûs is net ien weerspiegelt een wereld vol spanningen, maar ook een wereld van verwondering, nieuwsgierigheid en verwantschap tussen mensen. Een wereld die onvermijdelijk het huis binnenkomt. Een huis dat niet een is.
Samengesteld door Arnisa Zeqo, directeur Kunsthuis SYB, met associate curator Titus Nouwens.
