Louwrien Wijers

Het werk van Louwrien Wijers omspant vele decennia en vele geografische gebieden. Begin jaren zestig werkte ze als schrijver en journalist in Amsterdam, voordat ze tegen het einde van het decennium betrokken raakte bij de Fluxus beweging. In die jaren werd ze kunstenaar en verlegde ze haar schrijfwerk naar het conceptuele en visuele veld. Ze ontwikkelden een praktijk die ze “writing as sculpture” noemde, bestaande uit transcripties van gesprekken met kunstenaars, denkers en spirituele leiders. Het schrift moet hier begrepen worden als een container van kennis en als een esthetische, visuele entiteit. In de jaren 1970 reisde Louwrien naar New York en bracht ze veel tijd door in het Chelsea Hotel, waar ze gesprekken voerde met kunstenaars en gedetailleerde beschrijvingen opschreef van performances waar ze getuige van was. Vaak met de hand geschreven en soms gepresenteerd in de zwarte inkt van de typemachine, bevragen deze werken de grenzen van individuele en collectieve werken.
Op een vergelijkbare manier werd haar huis aan de Herengracht in Amsterdam een ontmoetingsplaats voor lokale en internationale kunstenaars. Al meer dan tien jaar woont Louwrien in Friesland, in het dorp Ferwerd, in een huis dat haar geschonken werd door performancekunstenaar Ben D’Armagnac (1940-1978). Ze blijft een inspiratiebron voor veel kunstenaars van een jongere generatie.